1 . katiau, katiatze [kateatu]. da/du ad. (TE). Encadenar(se); atar, unir, enlazar. Katez lotu; lotu.
Ezkontzako sakramentuak betiko katiatzen dittu andra-gizonak. / Hobe izango dozu atia giltzian katiatzia, lapur asko dabill eta. / Pieza bata bestiakin katiau biharra izango dok, alkarrekin katiatzekuak dittuk eta. Ik. lotu.
Babesleak
