katiau (katigau), katiatze [kateatu]. 1 . katiau, katiatze [kateatu]. da/du ad. (TE). Encadenar(se); atar, unir, enlazar. Katez lotu; lotu. Ezkontzako sakramentuak betiko katiatzen dittu andra-gizonak. / Hobe izango dozu atia giltzian katiatzia, lapur asko dabill eta. / Pieza bata bestiakin katiau biharra izango dok, alkarrekin katiatzekuak dittuk eta. Ik. lotu. 2 . katiau (katigau), katiatze [kateatu]. da ad. (TE). Trabarse, enredarse, engancharse. Trabauta, endredauta geratu. Sasixan gonia katiatzia, siñalia izaten zan alargunen bat ondorik ebana. 3 . katiau (katigau), katiatze [kateatu]. du ad. (ETNO). Ocupar, asignar. Hartu, okupau; lotuta ezarri. Makiñia beste bihar baterako katigau juek.