1 . lotu, lotze (lotutze). 1 . lotu, lotze ( lotutze). du ad. (TE). Atar, anudar, liar. Burdixori ondo lotzen ez badozu, bidian geldittuko jatzuz irarik gehixenok. / Lotutzia errezagua eskatutzia baiño. / Herrixak jabe bati lotzia legian gaiñetik... / Hainbeste askatu zanetik, Zalduna, esandako guztiagaz lotutzen eban sekretutik [...]. (Ibilt 483). Ik. katiau, lotsa.  Aditz izena nominatibo singularrian [lótzia] esaten da, "con acento prosódico en la o" (TE, 535). Azentuak apartatzen dau [lotzía]-tik ("vergüenza"). 2 . lotu, lotze. du ad. (ETNO). Montar, armar. Lehen armerixan bakarrik erabiltzen zan hau berbiau, baiña oin mekanikako beste biharretara be zabaldu da. Sasoi bateko makiñak lotzia ez zuan beste munduko gauzia, baiña oiñ azaltzen diran makiña barrixak lotzeko bertara jarritta daguan teknikua bihar.