bideratu, bideratze ( bideratutze). da/du ad. (TE). Encaminar, guiar; encarrilar, enderezar. Bidera bihurtu; helburu batera zuzendu. Galduta agertu naiz basuan, baiña ziharka bideratu naiz. / Nekez baten, ahal izan neban zuzeneko bidera bideratzia. / Itsasuan bideratutzia izarrengandik ahal izaten da. / Ondo esanaz, bideratu eban onera.  Esangura fisikua eta abstraktua daukaz.