harrotu
2 . harrotu, harrotze ( harrotutze). da/du
ad. (
TE).
Esponjar(se), mullir; levantar(se), ahuecar(se), henchir(se). Laixekin lurra harrotu bihar izaten da, gauzia eraiñ aurretik. / Lurra harrotutzia, gauzia hobeto etorri deiñ. / Lurrak, hazixa ernetzeko, aurretik harrotzia bihar dau.
