Bilaketa aurreratua

larrittu
2 . larrittu, larritze (larrittutze) [larritu]. da/du ad. (TE). Sentir náuseas, tener náuseas; apurar(se). Gomittularrixa, botaguria etorri edo etorri erain; estutu. / "Venir en ganas de: por antonomasia, de vomitar" (TE, 514). Hainbeste jatekok, larrittu ein nabe. / Ez zan millagrua larritutzia hainbeste gauza ustel artian. / Hárek gauza higoingarrixak ikustera, jakiña zan larritzia.