1 . kiribillau (kiribildu), kiribillatze [kiribildu]. da/du ad. (TE). Enroscar(se), enrollar(se), ensortijar(se); rizar en espiral. Gauza luze bat bere ardatzan inguruan buelta bat edo gehixago formatzen dittuala egon edo jarri. Espiral forman bihurrittu (ETNO).
Hiru, lau, sei eta zortzi hari kiribillauta eitten da sokia. / Sokagiñan zeregiña, harixak kiribillatzia. / Hortzak txiribirixa kiribilduta ataratzia politta dok, baiña batzuetan hobe dok txiribiri etena.
Babesleak
