1 . dana [dena]. izord.-zenbtz. (TE). Todo,-a, todos,-as. Bizixa alde batera, dana galdu eben. / Hau zalako modurik onena haren dana nola guzurra zan ikusteko. ( Ibilt 482).
/ Emaztia izan ezik, beste dana alkarrentzat ebela. (Ibilt 456).
/ Eta jarri eban intxaur-arbola baten ostian, nundik ikusiko eban aiskide bixen artian izango zan dana. (Ibilt 484).
Ik. guzti. Singularrian eta pluralian. Indartzeko: dan-dana.
Babesleak
