2 . ohittu, ohitze (ohittutze) [ohitu]. da/du ad. (OEH). Acostumbrar, soler, tener por costumbre. --Zer emongo detsagu? --Ohittutzen dana.
/ Ia emakume aiskideren bat dozun zeñi zerbidu ohittutzen dan letz. (Ibilt 481).
/ Juan zan ohittutzen eban elizara. (Ibilt 463).
/ Hamen ohittutzen da Sanjuanetan soiñeku barrixa ataratzia.
Babesleak
