1 . basarrittar (baserrittar) [baserritar]. iz. (TE). Habitante de un caserío; aldeano,-a, labrador,-a. Baserrittarrena, bizimodu ona osasunerako baiña gogorra. / Hoteleko morroiak, Betiondoren basarrittar tankeria ikusiaz, kuartu kaxkar batera eruan eban. (Zirik 80).
Anton. kaletar. Ik. abarkadun, basako, kalekuma, mendi-mutil.
Babesleak
