bialdu, bialtze (bialdutze).
1 . bialdu, bialtze ( bialdutze) [bidali]. du ad. (TE). Mandar, enviar. Zeozer norabaitt edo norbaittengana heldu erain; norbaitt norabaitt juan erain.
Bialdu detsat karta gogorra, baiña ez bere portamenak merezi ez eban lakua. / Bialdu dot mandatarixa nere erantzunakin. / Asmau eban karzelara bialdutzia. / Zenbat kostau jatzu kartia bialtzia? Ik. agindu.
2 . bialdu, bialtze [bidali]. du ad. (TE). Expulsar, despachar, echar. Norbaitti alde erain; bota.
Bialdu dabe etxetik ha jan-txakurra. / Hemen esaten dan moduan: Bialdu eban autubatzallia txakurran salan pasiatzera. (Zirik 37).
/ Eta beste barik esan zetsan, bialdu zeixala azkar etxetik neskamia bakia gura baeban. (Ibilt 471)