larri. 1 . larri. iz. (TE). Apuro, premura; angustia; congoja; gravedad, importancia. Dukia berihala konturatu zan larri haundixagaz. (Ibilt 489).  "Se emplea como sufijo para significar diversos estados fisiológicos" (TE, 514). 2 . larri. izond. (OEH). Grande, importante, grave . [Ipuiñetan] ta batez be fraille gizajuak euren gain dittuela burlarik larrixenak. (Ibilt 453). 3 . larri. izond. (TE). Rodado (canto); áspero,-a, basto,-a, grueso,-a. Lodiruzkua, ez zehia; latza. Errekatiko harri larrixa ekarri bihar destazu. Ik. lakar, latz. 4 . larri. adlag. (TE). Apuradamente; con apuros; con dificultad; angustiado,-a. Estuasunian, kezkaz, estu eta larri. Indar barik, larri ebizen. Taillarrik gehixenak geldittuta. (Zirik 65). / Ordu hartan larri zan, zorrez beteta. 5 . larri. adlag. (ETNO). Enfermo, con malestar. Erdi-gaixorik, ondoezik, osatu ezinda; gehixenetan tripetako gaitzen batekin. Azkenaldixan ez dakit zer dakaten, baiña larri nabil, nere onera bueltau ezinda. Ik. ondoezik. 6 . larri. adlag.-izond. (TE). Áspero,-a, de grano grueso, basto,-a; granuloso,-a. Lodixa, latza, ez fiña. Larri urten desku arto-urunak. / Arturuna eralgitzerakuan, fiña behera jausten zonan eta larrixa galbaian geratu. larri agertu. esap. (TE). Verse apurado,-a, verse mal. Larri agertu naiz sasoiz heldutzeko. larri egon. esap. (TE). Estar inquieto-a, estar nervioso,-a, estar apurado,-a. Larri nago barrixak jakiñ arte. larri ibili (larri ibilli). esap. (TE). Andar angustiado,-a , andar apurado,-a. Larri nabil nere burua ezkutau ezinda. larri-larri egin. da/du ad.-esap. (OEH). Acongojar(se), apurar(se). Larri-larri ein da esan zetsan. (Zirik 64).