3 . erain, eraitte (eraitxe, eraitze) [eragin, eragite]. 1 . erain, eraitte (eraitxe, eraitze, eraintze) [eragin, eragite]. dio/du ad. (TE). Mandar hacer; obligar a, empujar a. Egiñerain; Zerbaitt egittera bultza egin. Iñori gauzak erain eta norbera alpertsuan egon, askon bizilegia. / Eittiak aldian, eraitziak asko balio dau. / Ogeratu eban eta semia eraiñ zetsan. (Ibilt 392). / Barre eraintzeko. (Ibilt 476). Ik. agindu, egiñerain. 2 . erain, eraitte (eraitxe, eraitze ) [eragin, eragite]. dio ad. (TE). Mover, menear, hacer mover; remover, revolver. Mogidu, mogitzera bultza egin. Eraixozu hauspuari, suteixa bizittu deiñ. / Sehaskiari apur bat eraitzia nahi bazendu, umiak lo ein deixan... / Hankiakin erainda ibiltzen zan tornu zahar bat. (Zirik 106). 3 . erain, eraitte (eraitxe, eraitze) [eragin, eragite]. du ad. (AS). Forzar, desencajar, mover. Bentana, ate edo holakon bat indarran puruan zabaltzia, eta okertuta edo hondatuta lagatzia.