urrindu, urrintze ( urrindutze) [urrundu]. da/du ad. (TE). Alejar(se), distanciar(se). Oiñ asmau dittuen arma izugarrixak, urrindu ala hurreratu eiñ ete dabe gerria? / Ahal danik gehixenok urrindutzia gura eben. / Bidekurutzian eskumara hartzia urrintzia da. / Dukian lurretatik urrindurik. (Ibilt 482).