ostu, oste ( ostutze). du ad. (TE). Robar, hurtar. Ostutako gauzia bere jabiari bihurtu ezik, ez da parkatzen zeruan, nahiz da hala izan ez gizartian. / Ostutakua erosten dabenak, lapurreri laguntzen detse. / Asko ostutziak oker gitxiago dakar, apur bat ostutziak baiño. / Iñurrietari, kartzelatik urten barri, karteria ostu ei zetsen. (Zirik 97). Ik. lapurretan egin.