oso. 1 . oso. adlag. (TE). Muy. Graduatzaillia da: guztiz, erabat. Andra oso garbixa eta zintzua harek hartu dabena. / Oso aittua da hau horretan. (Zirik 65) / Jaso dittudan hire bertsoak oso ederki egiñak. (In Zirik 96). / Duke oso apal eta agintari on bat. (Ibilt 475). Ik. txit. 2 . oso. zenbtz. (TE). Todo,-a, entero,-a, íntegro,-a; completo,-a, lleno,-a. Lauko ogi ososua jan eban ekiñaldi baten. / --Eztaok deretxorik!! Hau eztok osua! Nik betia eskatu juat! (Zirik 18). / Baiña horretarako agiri osua bihar dot aurraz. (Ibilt 481).  Indartzia nahi danian errepetiduta erabiltzen da: Oso-osua, ososua. 3 . oso. izond. (TE). Entero,-a, íntegro,-a, honesto,-a. Iratargi osua dago gaur gabian. / Alde guztietara, gizon osua. oso-osorik (ososorik). adlag. (OEH). Entero,-a, completo,-a; totalmente, completamente. Ososorik geldittu jako berari etxia. / Kintzenia oso-osorik galduta eukan. (Zirik 76). Ik. osorik.