nasaittu, nasaitze [lasaitu]. 1 . nasaittu, nasaitze (nasaittutze) [nasaitu]. da/du ad. (TE). Tranquilizar(se), aliviar(se), calmar(se), relajar(se). Larrittasuna, kezkia, estuasuna gitxittu. Gerria amaittu zanian, nahiz galdu, nasaittu giñan. / Ameriketara heldu giñanian, ha zan nasaitzia! / Berba honegaz Dukia nasaittu zan biziko onduen. (Ibilt 483). / Gure Pernando urtebeterako nasaittuko ahal zan. (Zirik 50). Anton. estutu. 2 . nasaittu, nasaitze (nasaittutze) [nasaitu]. da/du ad. (TE). Ensanchar; soltar(se), aflojar(se), distender(se). Estutasuna gitxittu; zabaldu. Bihar eban zubi harek apur bat nasaittutzia. / Oingo aldi guztian kaliak nasaitzen dihardue. Anton. estutu. 3 . nasaittu, nasaitze [nasaitu]. da/du ad. (ETNO). Hinchar(se). Egurrak bere bolumena, buelua, haztia. Ohol sikua umedadiak hartzen bajok nasaittu egitten dok. Ik. eregi, harrotu, hazi, kipula.