kulape. iz. (TE). Calabazas, desaire, rechazo. Dotedunan billa zanetik, makiñatxo bat kulape hartu eban. kulape emon. esap. (TE). Dar calabazas a alguien. Amodixo kontuetan edo dantzan ezezkoa emon, kalabaza emon. Halakoren baten ausartu zan errekaua eittera begixa jota eukan neskatilliari, eta kulape emon zetsan.