jarduntsu. izond. (TE). Hablador,-a . Berbatsua, berba larregi egitten dabena. / "Que habla demasiado" (TE, 683). Ez da gizon txarra, baiña bai jarduntsua. / Beste jarduntsuak berriz be: Hi, [...] neri gero miñik ein barik. (Zirik 56). / Aizkolari harro ta jarduntsuak... (PM 10). Ik. barriketalari, barriketatsu, berbatsu, jardunzale.