izutu, izutze ( izututze). da/du ad. (TE). Atemorizar(se), asustar(se); espantar(se). Izutu nintzan zergaittik barik, eta alperrik galdu neban dana. / Hurreratu giñanian, izutu genduzen, eta juan ziran hegan. / Ez zan millagro gau hartan izututzia. / Asmau ebela etxekoandria izutu eta handik alde eraittia sorgiñen bildurretan. (Ibilt 468). Ik. bildurtu.  Bildurtu askoz gehixago erabiltzen da.