gurittu (guritxu), guritze (gurittutze) [guritu]. da/du ad. (TE). Engordar; cebar. Ferixara baiño lehen, piskat guritxu biharra dau abere horrek. / Hegaztixak, haragittarako badittuzuz, guritzia bihar dabe, gurittutzia. / Gure etxian sobra diran jatekuekin, segurua da txarrixak guritzia.  Animalixekin erabiltzen da.