ezjakin. 1 . ezjakin. izond. (TE). Ignorado,-a, desconocido,-a. Zer izango dan aurreran, gauza ezjakiña. 2 . ezjakin. izond. (NA). Ignorante, necio,-a. Joxe, tonto, ezjakin osua zan. / Ezjakin baten moduan ez azaltziarren. (Zirik 33). ezjakiñian [ezjakinean]. adlag. (TE). Sin saberlo, por ignorancia, con desconocimiento. "En la ignorancia" (TE, 369). Ezjakiñian eindako okerrak, ez dau pekaturik. / Gaurko bizimoduan, kortesiarik eza da, guztiak edo jende asko arduratzen dan gauzetan ezjakiñian egotia. (Zirik 84). / Frailliok, ezjakiñian [...] urde biren gaiñian ziharduela Arateikuok, oso izutu ziran. (Ibilt 461).