enparau [enparatu]. iz. (TE). Prójimo; demás, restante, sobrante . Bestiak; gaiñerakuak, ostianguak. / "Refiriéndose a personas, el prójimo; referido a cosas, lo demás" (TE, 314). Norberan buruari bezela enparauari gura izan, Ebanjelixua. / Bizirik urten ezkero, diruak eta enparauak ez detsa ardura. Ik. enparauko, ostiango, gaiñeko.  Gitxi erabiltzen da Eibarren eta gehixenetan pluralian: enpárauak.