egarrittu, egarritze ( egarrittutze) [egarritu]. da/du ad. (TE). Tener sed, venirle a uno,-a la sed; producir sed. Erateko gogua etorri; egarrixa biztu. Gaur ein daben beruakin eta darabigun ibillixagaz, egarrittu ein naiz eta hamen nozu itto biharrian. / Eta gertau jakon egarrittutzia urik ez zan lekuan. / Gaur lako ibillixa eiñ ezkero, ez da gatxa egarritzia.