duda. iz. (TE). Incertidumbre; titubeo. Dudia da, bai-edo-ezian egotia. / --Ona emon, gero, eh? --Bai gizona, horren dudarik ez euki. (Zirk 63). Ik. bai-edo-ez, ezbai, zalantza. dudan egon. da ad. (TE). Dudar, estar en duda. Dudan egon zan gauzia luzero. / Dudan nago "zalantzan" esatia ez ete doten hobe toki honetan. Ik. zalantzan egon. dudan ipini. du ad. (TE). Poner en duda. Esan destazen gauzekin, dudan ipiñi nau. dudarik gabe. adlag. (TE). Sin duda, sin lugar a duda(s); seguro. Dudarik gabe, iñor ez da mundu honetan oso kontentuz.