besarkatu (besakartu), besarkatze ( besakartutze). da/du ad. (TE). Abrazar(se). Beso artian hartu, gehixenetan aiskidetasunez. Hainbeste urtian alkar ikusi ez, eta besakartu giñan bero eta lagunki. / Haxe zan bihotz-bihotzetik besakartutzia! / Aindu zan hau Frailliangana besarkatu gurarik. (Ibilt 464).  Gaur egun behintzat, besarkatu arruntagua besakartu baiño.