Ostatua (Maritxu Olarra) ostatu. iz. (TE). Hostal, posada, pensión, fonda, albergue. Herri guztietan zan ostatua, asko ziralako munduan zihar herririk herri ibiltzen ziranak. / Ostatuko nausixa be hurreratu zan euren jardunak entzunaz. (Zirik 33). ostatu-etxe. iz. (OEH). Posada, fonda, mesón. Ez zan ostatu-etxe haundi haundixa baiña an etorriahala danentzako lekua izaten zan beti. (Zirik 14). ostatua emon [ostatu eman]. dio ad. (TE). Hospedar, alojar, albergar; dar posada. Gehixen bihar eban orduan, ostatua emon zetsan bere etxian. ostatua eskatu [ostatu eskatu]. du ad. (OEH). Pedir alojamiento, hospedaje. Fraille bi heldu ziran belu herri hartara, eta eskatu eben ostatua, haratei baten jabian etxian. (Ibilt 461).