mendakari (bendakari) [mendekari]. izond. (TE). Vengador,-a, vengativo,-a; justiciero,-a. Espiritu zapotsua eta bendakarixa, alperrik eskoladuna izan. / Ez dau ondo emoten kristauan, mendakarixa izatiak. / Mendakarixa, komeni, komentua, mendabala... / Jaun Mendakarixa. (Ibilt 114). Ik. mendakor.