isilleko (ixilleko) [isileko]. 1 . isilleko (ixilleko) [isileko]. izlag. (OEH). Secreto,-a; reservado,-a, privado,-a. Baebillen Mariño bere kañiorrekin ixilleko peskan. (Zirik 14). / Ixiliango maittetsu biren zoritxarra. (Ibilt 475). / Hainbeste ixilleko autu zure Dukateko gorabeheretan... (Ibilt 485). Ik. peskan. 2 . isilleko (ixilleko) [isileko]. iz. (TE). Confidencia, secreto. Ezkutukua, sekretua. Bixen artian, ixillekuak darabixez.  Pluralian erabiltzen da. isillekuetan (ixillekuetan) [isilekoetan]. adlag. (EEE). En secreto. Isilixan; ezkutuan. Halakoren batian, deitzen detsa kanpoko lagunari, ixillekuetan. (Zirik 46). / Ixillekuan pozian bizi zaralako. (Ibilt 481).  Pluralian erabiltzen da gehixenetan, baiña singularrian be bai: isillekuan.