probau, probatze [probatu]. 1 . probau, probatze [probatu]. du ad. (OEH). Probar, demostrar, evidenciar. Honen leixaltasuna haiñ probauta eukanez, ezin eban sinistu. (Ibilt 479). 2 . probau, probatze [probatu]. du ad. (TE). Probar, poner a prueba. Onian eta txarrian probau eban Jaungoikuak ha gizona. / Urriak sutan bezela, gizonak probatzia bihar dau munduan. 3 . probau, probatze [probatu]. du ad. (TE). Probar, catar, gustar; ensayar, experimentar. Erregiña, jakiñian bihotzari ezin jakona aindu maitte edo ez maitte izatia bere buruan probauta eukanetik [...]. (Ibilt 460). / Ez dot urte betian probau ardaurik.