begirakune (begirakuna) [begirakune]. iz. (TE). Mirada. Señoria; ni banintza Bedorren begirakuna bat merezi dorana, mira haundixaguakin ikusiko zenduke, ni bezelako gizakume apalak, ziur bai norbait ospatzen dabela. (Ibilt 476). / Harek eban begirakune zorrotza, bildurgarrixa bendekuentzat. / Hiru hankako mahaixari ikara eraintzen ei zetsan begirakuna batekin. / Horraitiok andriaren begirakunan ez zan izan giro; axerixaren jarkeria zirudixan. (Zirik 27).  Gehixenetan esangura txarra dauka.