lohittu, lohitze [lohitu]. 1 . lohittu, lohitze [lohitu]. da/du ad. (TE). Enlodar, embarrar; ensuciar(se), pringar(se), manchar(se). Ibaiko urak lohittutziak ekarri dau arraiña hondatzia. / Negarguria emoten dau horrelako soiñeku politta eguardixa baiño lehen lohitziak. 2 . lohittu, lohitze ( lohittutze) [lohitu]. da/du ad. (TE). Manchar, deshonrar; difamar. Txarrikerixa harekin lohittu eban bere izena bizi guztirako. / [Zaldun bat] ausartu dalako zure emaztian garbittasuna [...] loittu guran ibiltzera. (Ibilt 479).