nahiko (nahikua). adlag. (TE). Bastante(s), suficiente(s). Nahikua lan ein dot hirurogeita zazpi urtian. / Nahikua burukomin daukelako. (Zirik 6). / Gogo ona ez al da nahikua? (Zirik 118). / Hauraxe nahikua ebala senarran goguak esnatzeko. (Ibilt 472). / Ez dot nik nahikua odol, ixilleko izen haura agotik ataratzeko. (Ibilt 459).  Artikulu barik, nahiko, edo artikuluakin, nahikua [nahikoa], zeri lotuta doian bixetara erabiltzen da: nahiko ondo, nahiko gazte; nahikua izan, nahikua lan egin... nahikua eta larregi (nahikua ta larrei) [nahikoa eta larregi]. (TE). Harto bastante. Nahikua ta larregi zuk ein dozuna. Ik. larregi.