mari-. aurr. (TE). Prefijo para peyorativos femeninos; mari-; requete-. "Nombre familiar femenino que se antepone a ciertos adjetivos para sustantivarlos y personificar el calificativo" (TE, 546). Mari-sorgin, Mari-zikin, Mari-harro, Mari-guzurti, Mari-bandera.... / Neskia da baiña nahikua mari-mutill.... / Ume-umetatik izan da hori mari-mutilla.  Aurrizki moduan erabiltzen da. Mari-piparmin. gatxiz. (JME). Mujer de mal genio. Jenixo txarreko emakumia. Mari Piparmiñek (izena ondo ipiñi zetsen piparmin hutsa zalako) hara nun deittu zetsan gure Pernandori juezarengana. (Zirik 49). mari-mutil. izond. (JME). Marichico, marimacho. Mutillenak ei diran zaletasun edo joerak dittuan neskia. Fubola, bizikletia ta holakuak gustatzen jakuen neskeri zenbaitt mozolok marimutil esaten detse. maribandera. izond. (TE). Casquivana, locuela. Emakume lizun-samarra, soltia, lotsabako samarra Itxuria guapia ero izengo zan, ero piskat maripositia ero izengo zan! -orduan be izengo zian...- maripositia izengo zan engaiñatzaillia eta.... Ik. bandera.  Bandera eta maribandera ezagunak dira Eibarren; aurretik mari- jarri ezkero , bigunagua-edo egitten dau adjektibua.  "Loka jabiltzu aspaldion alabea ta amaika buruko min izan bear dozu - su hija de usted anda muy suelta esta temporada y tendrá usted que sufrir no poco" (AZ).